ارزیابی عملکرد مدلSDSM در بررسی اثر تغییر اقلیم بر بارش و دما

تغییراقلیم و افزایش دمای کره زمین از مسائل مهم زیست محیطی بشر به­حساب می­آید که در سال­های اخیر مطالعات زیادی را به­خود اختصاص داده­است. جهت ارزیابی آثار اقلیم آینده، از مدل­های گردش عمومی (GCMs) برای شبیه­سازی متغیرهای اقلیمی استفاده می­شود. خروجیGCM ها بزرگ مقیاس هستند، لذا جهت مطالعه اثرات تغییراقلیم در مقیاس حوضه نیاز به کاهش­مقیاس داده­ها است. مدل کاهش­مقیاس آماری  SDSMقبلا  برای مطالعات تغییراقلیم به­کار رفته­است، حال آنکه دامنه کار این مدل کمتر مورد ارزیابی قرار گرفته شده­است. در این پژوهش، عملکرد مدل SDSM با استفاده از داده­های بارش، دمای حداکثر و حداقل ایستگاه یاسوج ومتغیرهای بزرگ­مقیاسNCEP ارزیابی و سپس اثرتغییراقلیم در دوره 93-2067 بااستفاده از خروجی­های مدل CGCM3 تحت سناریویA2 پیش­بینی­شد. ارزیابی دقیقی از عملکرد مدل در سه سطح روزانه، ماهانه و سالانه­ جهت بررسی نقاط قوت و ضعف مدل در ارزیابی آثار تغییراقلیم انجام شد. نتایج نشان داد عملکرد مدل در مقیاس روزانه خوب است، اما در شبیه­سازی توزیع بارش­های روزانه حداکثر سالانه قابل قبول نیست؛ در مقیاس ماهانه و همچنین در بازتولید توزیع سالانه بارش در سطح اعتماد 90% قابل قبول، اما نسبتا ضعیف است. عملکرد مدل در بازتولید توزیع سالانه دما قابل قبول نیست. در ارزیابی اثر تغییراقلیم نتایج نشاد داد که در آینده میانگین دمای حداکثر و حداقل ماهانه در همه ماه­های سال تقریبا به­صورت یکسان افزایش، میانگین بارش در فصل بهار کاهش و در فصل پاییز افزایش خواهد یافت. افزایش میانگین بارش و دمای سالانه به­ترتیب52% و 76/2 درجه سانتیگراد پیش­بینی می­شود.